Προφανώς και το παιδί σου είναι το πιο όμορφο, το πιο χαρισματικό, το πιο υπέροχο, το πιο έξυπνο, το πιο εφευρετικό, το πιο γλυκό, το πιο τσαχπίνικο κτλ. (Τι σύμπτωση!!! Και το δικό μου!!!). Προφανώς και η κάθε “κουκουβάγια” βλέπει απλά ΤΕΛΕΙΟ το “κουκουβαγιάκι” της και προφανώς είναι πολύ δύσκολο να το δει αντικειμενικά. ΠΟΤΕ το ΔΙΚΟ-ΤΗΣ-ΤΕΛΕΙΟ παιδάκι δεν φέρεται άσχημα! Τουλάχιστον όχι χωρίς λόγο! Για να φέρθηκε άσχημα, οπωσδήποτε κάτι θα του φταίει! Δεν μπορεί να φέρεται έτσι στα καλά καθούμενα! Θα φταίει το ότι είναι κουρασμένο, το ότι κάποιος το πείραξε πρώτος, το ότι βαριέται, το ότι ο Ερμής του είναι ανάδρομος… ΠΟΤΕ όμως δεν φταίει το ίδιο!
Το πιο εύκολο είναι να εθελοτυφλείς και να προσπαθείς να ρίξεις το φταίξιμο αλλού κι όχι στο παιδί σου κι αυτό γιατί αν συμφωνήσεις πως το παιδί σου φταίει, θα πρέπει ως γονιός να προσπαθήσεις να βρεις κάποια λύση γι’ αυτή τη συμπεριφορά. Κλείνοντας όμως τα μάτια μπροστά στην άσχημη συμπεριφορά του, το μόνο που καταφέρνεις είναι να αφήνεις μια δυσάρεστη κατάσταση να διαιωνίζεται και το πρόβλημα να μεγεθύνεται. Η αναγνώριση του προβλήματος, είναι το πρώτο βήμα προς την επίλυσή του, αν λοιπόν αρνούμαστε να δούμε την κακή συμπεριφορά του παιδιού μας, αυτόματα αυτό σημαίνει πως δεν θα το λύσουμε ποτέ.
Τα παιδιά είναι ο καθρέφτης των γονιών ή για να το θέσουμε σωστότερα, η συμπεριφορά των παιδιών μας, αντανακλά τη “δουλειά” που έχουμε κάνει μαζί τους. Το να δεχτούμε λοιπόν, πως το παιδί μας φέρεται άσχημα, είναι σαν να παραδεχόμαστε ότι εμείς δεν είμαστε καλοί γονείς. Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι! Σίγουρα τα παιδιά μιμούνται συμπεριφορές που βλέπουν στο περιβάλλον τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πχ ένα παιδί που χτυπάει άλλα παιδάκια, βλέπει το μπαμπά να χτυπάει τη μαμά! Ταυτόχρονα, τα παιδιά όσο αθώα και χαριτωμένα κι αν μας φαίνονται, είναι οι τελειότεροι ψυχολόγοι! Δοκιμάζουν συμπεριφορές και φέρονται ανάλογα με την ανοχή που τους επιδεικνύουμε. Η φύση των παιδιών είναι εγωκεντρική και κατά συνέπεια το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κάνουν το δικό τους. Δική μας δουλειά είναι να τους διδάξουμε το σωστό και να τα φρενάρουμε όπου χρειάζεται.
Μην κλείνεις τα μάτια μπροστά στην άσχημη συμπεριφορά του παιδιού σου! Άνοιξε τ’ αυτιά κι άκου τι προσπαθεί να σου πει μ’ αυτήν! Αν αγαπάς το παιδί σου, πάψε να το δικαιολογείς! Δεν του κάνεις καλό βγάζοντάς το “λάδι” κάθε φορά που φέρεται άσχημα. Ναι! Το παιδί σου είναι άνθρωπος και ως άνθρωπος θα κάνει λάθη! Και θα το μαλώσεις και θα το τιμωρήσεις και θα κλάψει εξαιτίας αυτών. Μην λυγίζεις μπροστά στο πείσμα, τα νάζια ή το κλάμα του! Πιάσ’ το απλά απ’ το χέρι και δείξ’ του το σωστό δρόμο!
Της Κικής Γιοβανοπούλου
Μία απάντηση στο “Αν αγαπάς το παιδί σου, πάψε να το δικαιολογείς!”
[…] Μη μου πεις πως δεν έχεις ποτέ πει ή τουλάχιστον ακούσει από άλλη μανούλα κάτι παρόμοιο! Το να πει κάποιος κάτι αρνητικό για το παιδί σου, έστω κι αν αυτός ο κάποιος έχει τις αγαθότερες προθέσεις του κόσμου, δεν καταπίνεται εύκολα! Το ξέρω! Κι ίσως αν βρεθείς ως γονιός σε μια τέτοια κατάσταση, αυτό που σου βγαίνει αυτόματα είναι να το δικαιολογήσεις. Όμως Αν αγαπάς το παιδί σου, πάψε να το δικαιολογείς! […]