Γνώρισα τον Σπύρο στο μαγαζί που δουλεύω. Τακτικός πελάτης! Κάθε μήνα ερχόταν και αγόραζε καινούρια πουκάμισα. Πωλητής σε μεγάλη εταιρία βλέπετε. Ευγενικός και πάντα περιποιημένος . Και η κολόνια του… αχ αυτή η κολόνια… είχε περάσει από τη μύτη μου και είχε καρφωθεί στη καρδιά μου, στο μυαλό μου και σε όλο μου το σώμα! Ώσπου ήρθε εκείνη η μέρα και ΝΑΙ!! Μου ζήτησε να βγούμε! Εκείνος από διπλανή πόλη, εγώ πολλές ώρες στο μαγαζί, η αλήθεια ήταν, ότι οι συναντήσεις μας ήταν κάπως περιορισμένες στην αρχή.
Όσο περνούσε ο καιρός βέβαια βρισκόμασταν όλο και περισσότερο, οι επισκέψεις του στην πόλη μου έγιναν ολοήμερες και κατά διαστήματα έμενε τις καθημερινές στο σπίτι μου. Ήταν τέλειος, υπέροχος, τρυφερός. Μαζί του πετούσα στα σύννεφα! Ήμουν τόσο ευτυχισμένη. Ερωτευμένη στο full! Μάλλον και γι’αυτό δεν είδα τα σημάδια…
6 μήνες ήμασταν μαζί όταν ανακάλυψα ότι ήταν παντρεμένος… με παιδί. Ύστερα από ένα τηλέφωνο που του έκανα μια Κυριακή πρωί και μια παιδική φωνούλα ακούστηκε στην άλλη άκρη του ακουστικού… «Τον Σπύρο θα ήθελα» είπα με τρεμάμενη φωνή. «Μπαμπά εσένα θέλουν…» είπε η φωνούλα… Έκλεισα το τηλέφωνο χωρίς να πω κουβέντα.
Ο κόσμος μου γκρεμίστηκε. Τα σύννεφα έγιναν μαύρα δεν μπορούσα να το πιστέψω… Ο Σπύρος ΜΟΥ, ο δικός ΜΟΥ Σπύρος,έχει παιδί… Είναι παντρεμένος; Δεν ήξερα τι να σκεφτώ. Δε μπορεί, μια λογική εξήγηση θα υπάρχει για αυτό… Μήπως είναι χωρισμένος και απλά φοβήθηκε να μου πει για το παιδί… Ξαφνικά άρχισαν να μου έρχονται στο μυαλό σκέψεις που δεν ήθελα να σκεφτώ…Σημάδια που δεν ήθελα να δω…
Δεν μου είχε δώσει ποτέ κάποιο σταθερό τηλέφωνο, ούτε και του ζήτησα… Δεν χρειάστηκε, πάντα τον έπαιρνα στο κινητό. Όταν του ζητούσα να έρθει το Σαββατοκύριακο να μείνει μαζί μου, πάντα προφασιζόταν κάποια δικαιολογία. Εκτός από το 3 ήμερο του Αγίου Πνεύματος, που είχαμε πάει στο εξοχικό του συνεργάτη του. Τι ωραία που είχαμε περάσει τότε… Δεν μπορώ να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς τον Σπύρο. Δεν μπορεί να είναι αλήθεια…
Δευτέρα πρωί και ο Σπύρος με περίμενε έξω από το μαγαζί. “Μπορώ να σου εξηγήσω” μου είπε… και η καρδιά μου φτερούγισε για ένα δευτερόλεπτο. Μου έδειξε τη φωτογραφία της κορούλας του. «Αυτή είναι ο λόγος που δεν χωρίζω από τη γυναίκα μου» μου είπε… «δεν θέλω να την πληγώσω» Μου εξήγησε πως με τη γυναίκα του έχουν πάψει εδώ και πολύ καιρό να είναι ερωτευμένοι και πως μένουν μαζί μόνο και μόνο για το παιδί. Τώρα όμως που με γνώρισε, τώρα έχει έναν λόγο. Τα λόγια του με έπεισαν… δεν χρειάστηκε και πολύ βέβαια. Δεν μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν.
Συντάχθηκε από Χρύσα & Κική
read more: ΑΠΙΣΤΙΑ – Ο άπιστος (2), ΑΠΙΣΤΙΑ – Η απατημένη (3)
2 Σχόλια