Στο μικρό μας δαχτυλάκι υπάρχει ένα αγγείο που συνδέεται με την καρδιά. Βάσει ενός ιαπωνικού μύθου, στην άκρη του δαχτύλου αυτού, υπάρχει μια αόρατη κόκκινη κλωστή (συνέχεια του αγγείου που έρχεται απ’ την καρδιά μας) που μας συνδέει με την “αδερφή ψυχή” μας.
Οι άνθρωποι των οποίων οι κλωστές ενώνονται, είναι μοιραίο κάποια στιγμή της ζωής τους να συναντηθούν. Ο μύθος λέει πως όσο μακριά κι αν βρίσκονται αυτοί οι άνθρωποι, η μοίρα κάποια στιγμή θα τους φέρει κοντά. Η ζωή μπορεί να τα φέρει έτσι ώστε οι κλωστές αυτές να μπερδευτούν, να τεντωθούν… όμως ότι κι αν γίνει δεν πρόκειται να σπάσουν. Οι “αδερφές ψυχές” θα βρεθούν ότι κι αν γίνει. Βάσει του μύθου, υπάρχουν ψυχές προορισμένες να είναι μαζί, στην ουσία ήταν μαζί πριν καν συναντηθούν, θα είναι μαζί ακόμη κι αν κάποτε απομακρυνθούν. Όση απόσταση κι αν τις χωρίζει, όσα εμπόδια κι αν εμφανιστούν μπροστά τους, ακόμη κι αν η ζωή τους χωρίσει τελικά, η μοίρα θα τους κρατάει δεμένους… για πάντα…
Υπάρχει άραγε η κόκκινη κλωστή της μοίρας;
Της Κικής Γιοβανοπούλου