“Του έδωσα τα πάντα και δεν εκτίμησε τίποτα!” “Δεν κράτησα τίποτα για μένα και με πρόδωσε!” “Αχάριστοι οι άνθρωποι… τους χαρίζεσαι ολόκληρος και σε πουλάνε με την πρώτη ευκαιρία!”… Πόσες φορές δεν ακούσαμε αυτές τις ατάκες; Πόσες φορές δεν τις είπαμε εμείς οι ίδιοι;
Κακά τα ψέματα… όλες οι σχέσεις, σε οποιαδήποτε μορφή (εκτός της μάνας-παιδιού! ΜΑΝΟΥΛΑ <3 ) είναι δούνε και λαβείν! Δίνεις για να πάρεις! Δεν μιλάμε φυσικά για υλικά αλλά κυρίως για ψυχικά δωσίματα. Δίνεις αγάπη για να πάρεις αγάπη, δίνεις έρωτα για να πάρεις έρωτα, δίνεις πάθος για να πάρεις πάθος! Μη με κοιτάς έτσι! Μη μου πεις πως υπάρχει κανείς που είναι ευτυχισμένος όταν αγαπάει και τα αισθήματα δεν είναι αμοιβαία! Πόσο να σε γεμίσει πια ένα μη αμφίδρομο συναίσθημα;
Οι σχέσεις πρέπει να προχωράνε βήμα βήμα… όλων των ειδών οι σχέσεις… είτε είναι ερωτικές, είτε φιλικές… όποια μορφή κι αν έχουν πρέπει να λειτουργούν με τη λογική! Και δεν υπάρχει λογική στο “πάρτα όλα δικά σου” και βλέπουμε μετά αν θα τα εκτιμήσεις! Θα μου πεις τώρα… υπάρχει λογική στον έρωτα; Όχι, μάλλον δεν υπάρχει, γι’ αυτό και υπάρχουν δίπλα μας τόσοι πληγωμένοι άνθρωποι… Υπάρχει λογική τέτοιου είδους στη φιλία; Όχι… γι’ αυτόν που νιώθουμε πραγματικό φίλο θα κάνουμε τα πάντα, γιατί αυτό λέει η συνείδηση κι η καρδιά μας! Γι’ αυτό και υπάρχουν τόσοι προδομένοι από φίλους… Άρα τα “πρέπει” μάλλον πάνε περίπατο…
Οπότε… τι; Όλα είναι θέμα επιλογών… Ή θα το πάρεις με ρέγουλα απ’ την αρχή και θα το πας “βλέποντας και κάνοντας” χάνοντας όμως αυτόματα απ’ την ομορφιά του αυθορμητισμού, απ’ τη μαγεία της ανιδιοτελούς προσφοράς και κινδυνεύοντας να σε πουν κρυόκωλο, φοβισμένο και ψυχρό, ή θα πέσεις με τα μούτρα, χωρίς να υπολογίσεις ούτε συνέπειες, ούτε απώλειες! Θα δώσεις το είναι σου κι αν ο άλλος το εκτιμήσει, τότε “ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα”, αν όχι, περαστικά σου! Στη δεύτερη αυτή περίπτωση βέβαια κινδυνεύεις να κυκλοφορείς λαβωμένος, πονεμένος και με σπασμένα μούτρα απ’ την πτώση απ’ το ροζ συννεφάκι…
Όλα είναι θέμα επιλογών… δίνεις με το σταγονόμετρο βλέποντας αν θα πάρεις τα ίσα ή δίνεις τα πάντα σου με κίνδυνο να πάρεις… μη σου πω τι;
Της Κικής Γιοβανοπούλου