Θυμάμαι τον μπαμπά μου να μου λέει «εμένα η μάνα μου με θήλασε μέχρι 4 χρονών» και όταν το άκουγα μου φαινόταν περίεργο και ίσως και υπερβολικό.
Όταν γέννησα τον πρώτο μου γιο, ήξερα ότι θέλω να θηλάσω, αλλά δεν ήμουν σίγουρη αν θα τα καταφέρω, ούτε φυσικά για το πόσο καιρό θα το κάνω. Άρχισα τον αποθηλασμό μετά τον χρόνο με την εισαγωγή φρέσκου γάλακτος (σύμφωνα με την γνώμη της παιδιάτρου) και στον 14Ο μήνα αποθήλασε από μόνος του, ήρεμα χωρίς γκρίνιες και στεναχώριες.
Τρία χρόνια αργότερα, στον δεύτερό μου γιο, ήμουν σίγουρη για το θηλασμό και φυσικά πιο έμπειρη, οπότε δεν τέθηκε ούτε θέμα αν θα θηλάσω, ούτε για το πόσο. Μετά το πρώτο έτος, η καινούρια μας παιδίατρος, μ’ ενημέρωσε πως αν ήθελα να αποθηλάσω θα ήταν καλύτερα να δώσω υποκατάστατο γάλακτος (δηλαδή σκόνη) και όχι φρέσκο γάλα ακόμη.
Φυσικά και δεν την άκουσα και την ενημέρωσα ότι δεν σκοπεύω να αποθηλάσω ακόμη. Δεν ήξερα για πόσο καιρό θα θήλαζα, αλλά σίγουρα δεν ήθελα να δώσω σκόνη. Μετά τον 16ο μήνα άρχισα να του δίνω φρέσκο γάλα παράλληλα με τον θηλασμό και να τον αφήσω ελεύθερο αν θέλει να αποθηλάσει. Σήμερα στον 23Ο μήνα, θηλάζει κυρίως το βράδυ χωρίς περιορισμό και ενώ υπάρχουν στιγμές που είμαι κουρασμένη και θα ήθελα να αποθηλάσουμε, βλέπω στο προσωπάκι του πόσο ευτυχισμένος και ήρεμος είναι μετά τον θηλασμό και αμέσως αναθεωρώ και πάλι.
Πολλοί με ρωτάνε και σχολιάζουν «καλά τον θηλάζεις ακόμη;» Η παρακάτω ενημέρωση της Αμερικάνικης Ακαδημίας Παιδιάτρων, νομίζω μπορεί να δώσει την καλύτερη απάντηση.
«Δεν υπάρχει άνω όριο στη διάρκεια του θηλασμού και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ο θηλασμός είναι επιβλαβής ψυχολογικά ή αναπτυξιακά μετά τον πρώτο χρόνο της ζωής του παιδιού ή πέραν αυτού. Οι 12 μήνες θηλασμού, είναι το ελάχιστο προτεινόμενο διάστημα με κριτήριο ότι πριν από τους 12 μήνες το βρέφος δεν μπορεί να πιει φρέσκο αγελαδινό γάλα. Το μητρικό γάλα είναι εξειδικευμένο για το είδος και τα υποκατάστατα διαφέρουν αξιοσημείωτα από αυτό, καθιστώντας το ανθρώπινο γάλα μοναδικά ανώτερο για την διατροφή του παιδιού»
Της Χρύσας Αβραμίδου