GynaikaEimai

[Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου] Άνθρωποι αγενείς, θρασείς, με το φαρμάκι έτοιμο για εκτόξευση, εκεί, στην άκρη της γλώσσας. Άνθρωποι που το μόνο που έχουν μάθει είναι να ζητούν, να απαιτούν με αναίδεια ακόμη κι αυτά που δεν τους ανήκουν. Άνθρωποι πονηροί, τοξικοί, με την προσβολή ανά χείρας, ετοιμοπόλεμη. Κι απ’Continue Reading

[Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη] Ναι, είμαι λυσσασμένη για σένα. Γιατί να ντραπώ να το παραδεχτώ; Δεν φοβάμαι πως αυτό θα αμαυρώσει την εικόνα μου στους άλλους. Γιατί οι άλλοι πάντα λένε έτσι και αλλιώς, δίχως να χρειαστεί να κάνεις ή να μην κάνεις κάτι. Και η ζωή είναι πολύ μικρήContinue Reading

[Γράφει η Ειρήνη Μουμούρη] Μπορεί να έχεις θελήσει σαν τη καλοκαιρινή γη ανοιγμένη από την δίψα, έναν άνθρωπο για βροχή σου; Μήνας φθινοπώρου, με απρόβλεπτες μέρες και στιγμές ακριβώς, όπως κάθε ζωή. Δύο άγνωστοι σε μια τυπική συνάντηση για δουλειά. Μιλήσατε με τις ώρες πέρα από το τυπικό. Εκεί μπλέξανεContinue Reading

[Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη] Το να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που αγαπάς, που σέβεσαι, που σε στηρίζουν, σε φροντίζουν και σε αποδέχονται έτσι όπως πραγματικά είσαι, είναι ευλογία. Είναι μια πηγή δύναμης, μια αστείρευτη υποστηρικτική γραμμή που είναι ανοιχτή 24 ώρες το 24ωρο, πάντα έτοιμη να σε αγκαλιάσει και ναContinue Reading

[Γράφει η Ελένη Ρέγγα] Ένιωθε περήφανος που δίπλα του είχε αυτή την γυναίκα! Ήταν το τρόπαιό του, η απόλυτη, η προσωπική του επιτυχία σαν αρσενικό. Όταν τον συνόδευε, φούσκωνε το στήθος του σαν παγώνι. Η ζήλια στα μάτια των αρσενικών, του γεννούσε το συναίσθημα μιας προσωπικής δικαίωσης των στόχων του,Continue Reading

[Γράφει η Άννα Ζανιδάκη] Έφυγες, για μένα ξαφνικά, για σένα μετά από αρκετών χρόνων ταλαιπωρία. Να ‘ξερες τι δεν θα ‘δινα να γύρναγα το χρόνο, τα χρόνια μας πίσω και να ζήσουμε επιτέλους εκείνο το όμορφο συναίσθημα που κι οι δυο τρέμαμε όχι μόνο στο άκουσμά του, αλλά και στοContinue Reading

[Γράφει η Μαρία Σταυρίδου] Δεν ξέρω καν πώς κατάφερα να φτάσω στο σπίτι… Κοίταξα πίσω μου τα λασπωμένα βήματα, τα ίχνη που αποφάσισαν να μ΄ ακολουθήσουν, που τόλμησαν ν΄ αγγίξουν το χώμα που σε σκέπασε, τα πέταλα από τα λουλούδια που σε συνόδεψαν στο τελευταίο σου ταξίδι. Κρατάω ένα κλειδίContinue Reading

[Γράφει η Ελένη Ισπόγλου] Ήταν ένα πρωινό διαφορετικό από τα άλλα. Κρατούσα για πρώτη φορά στα χέρια μου – καθηλωμένη θα ‘λεγα από τη μαγεία της στιγμής – αυτό που λέγεται «κομμάτια της ψυχής σου». Με κάθε σου λέξη, οδοιπορούσα στο σώμα σου, στα μάτια, στα χείλη, στα όλα σου.Continue Reading

[Γράφει η Μάριελ] Δράσε!Αν έχεις χτυπηθεί, δράσε.Αν έχεις προδοθεί, δράσε.Αν σ’ έχουν εγκαταλείψει, δράσε.Αν σ’ έχουν λιθοβολήσει, δράσε.Αν σ’ έχουν αδικήσει, δράσε.Αν σ’ έχουν κατακρίνει, δράσε.Αν σ’ έχουν εξαπατήσει, δράσε.Αν έχεις πέσει, δράσε.Αν έχεις γονατίσει, δράσε.Αν έχεις αποτύχει δράσε.Αν έχεις ηττηθεί, δράσε.Αν έχεις πληγωθεί, δράσε.Αν σου γκρέμισαν το όνειρο, δράσε.ΑνContinue Reading